از همان ابتدا دروغ گفتند

مگر نگفتند که "من" و "تو" "ما" میشویم؟

پس چرا حالا اینقدر "من"تنهاست؟

از کی "تو" اینقدر سنگدل شد؟!..

اصلا این "او" را که بازی داد؟!..

که آمد و "تو" را با خود برد و شدید "ما"!

می بینی؟

قصه ی عشقمان

 به چشمی اعتماد کن که به جای صورت به سیرت تو می نگرد ، به دلی دل بسپار که جای خالی برایت داشته باشد و دستی را بپذیر که باز شدن را بهتر از مشت شدن بلد است

 قلب من یک جاده تاریک بود / با تو قلبم کلبه پیوند شد / اشک هایم مثل نیلوفر شکفت / حاصلش یک اسمان پیوند شد

 
گفتی که دنیا را پر از غم دوست داری پس مطمئن هستم مرا هم دوست داری گفتی نمیخواهی ببارم عشق اما شعر غریبی را که گفتم دوست داری

چیزی برای فتح کردن نیست

نه قلب‌هایی سخت

نه قله‌هایی دور.

چیزی برای باختن هم نیست

نه یک دل بی‌غش

نه یک سر پُر شور

ز چشم یا آسمان

فرقی نمی‌کند

باران وقتی بر زمین افتاد

دیگر باران نیست

 ای که دور از من و در قلب منی با خبر باش که دنیای منی.شادی ات شادی من.غصه ات غصه من.قلبه من خانه تو.خانه ات قبله من

 آسمان وقف نگاهت گل من...مانده ام چشم به راهت گل من..هرکجا هستی و باشی گویم که خدا پشت و پناهت گل من

 قلب من یک جاده تاریک بود / با تو قلبم کلبه پیوند شد / اشک هایم مثل نیلوفر شکفت / حاصلش یک اسمان پیوند شد

 اشتباهی که کردم همه عمر و پشیمانم از آن اعتمادیست که بر مردم دنیا کردم.

 عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن کسی است که الفبای دوست داشتن را برایت تکرار کند و تو از او رسم محبت بیاموزی